در تعریف اوتیسم به صورت کلی باید گفت که اوتیسم یک اختلال رشدی است که از بدو تولد همراه کودک است و به دلیل اختلاللات عصبی که بر عملکرد طبیعی مغز تأثیر می گذارد باعث جلوگیری از تعامل اجتماعی و مشکلات ارتباطی کودک با محیط خارج می شود. بیش از یک سوم این کودکان در درک ارتباط غیرکلامی دچار مشکل هستند که این خود منجر به خطر افتادن امنیت کودک در محیط بیرون از خانه می شود که این به معنی این است که ردیابی کودکان اوتیسم می تواند چالشی برای خانواده ها ، مجریان قانون یا تیم های جستجو باشد.
استفاده از ردیاب برای این کودکان نه یک پیشنهاد بلکه یک ضرورت است. کودکان دارای بیماری اوتیسم می توانند تحت شرایط مختلف گم شوند. بسیاری از آنها به دنبال فضاهای کوچک یا محصور شده هستند و یا حتی ممکن است به سمت مکانهایی که به آن علاقه دارند بروند. این کودکان معمولا از محرکهای بزرگ فرار می کنند و علاقه ای به دیدن مناظر و صداهایی که معمولاً دوست ندارند ، ندارند.
هنگام ردیابی کودک مبتلا به اوتیسم، مهم است که در ابتدا مجموعه ای از علاقمندی های کودک یا لیستی از مکان هایی که ممکن است آنجا برود را شناسایی کنید. افرادی که شناخت خوبی نسبت به کودک دارند اولین پاسخ دهندگان در مورد بررسی علایق و وسواس های فرد می باشد. اولین پاسخ دهندگان معمولاً کسانی هستند که کودکان را به خوبی می شناسند و از این رو با این افراد بایئ صحبت شود تا در مورد علایق یا وسواس خاص کودک اطلاعاتی کسب کنند. این اطلاعات می توانند سرنخ هایی را در ارتباط با اینکه کودک در کجاست ارائه دهد و می توانند به یافتن سریع و بی خطرکودک منجر شوند.
زمان عامل مهمی برای یافتن سریع و ایمن کودک است. سازمان های اجرای قانون تشویق می شوند تا با استفاده از منابع کمکی، از جمله کارشناسان جستجو و نجات تماس بگیرن که می توانند در این موارد خاص یا مهم ، توصیه و کمک ارائه دهند.
جذب آب و مکانهای خطرناک. این کودکان معمولاً جذب آب می شوند به همین دلیل نخستین تیم های جستجو که کودکان مبتلا به اوتیسم را ردیابی می کنند، اولین مکان هایی را که جستجو می کنند مکان های اطراف آب می باشد. این مکان ها شامل جویبارها ، حوضچه ها ، دریاچه ها ، رودخانه ها ، نهرها و حتی حوضچه ها و استخرها می شوند.
آنها همچنین ممکن است در مکانهای خطرناکی مانند بزرگراهها و اتوبان ها، ریل قطار، مسیر ماشین های آتش نشانی ، علائم جاده ، چراغها ، سیگنالهای راهنمایی و رانندگی و حتی تجهیزات سنگین خود را نشان دهند.
آماده سازی و احتیاط
دوستان و اعضای خانواده کودکان مبتلا به اوتیسم باید درمورد وضعیت کودک با والدین و کارشناسان صحبت کنند. هرکسی که احتمالاً می تواند با این کودکان اوتیسم وقت بگذارد ، باید بتواند خود را برای موقعیت های منحصر به فرد آماده کند که ممکن است آنها را در کنار فرزندان عادی پیدا نکنند - به خصوص در مورد سرگردانی این کودکان برای سرگردانی.
والدین با صحبت با کسانی که با فرزندان نزدیک هستند ، می توانند دیگران را آماده کنند در صورت سرگردان شدن این کودکان. بر خلاف ردیابی نوجوانان دشوار ، این کودکان درمانده تر هستند. صحبت با دیگران در مورد علایق خاص ، محتمل ترین مکان هایی که از آن سرگردان می شوند یا حتی چیزهایی که از آنها ترسیده اند ضروری است.
به عنوان مثال ، اگر کودک به سمت آب جذب شده است و در نزدیکی مدرسه ای که کودک را به آنجا می فرستید نهری وجود دارد، در مورد آن به معلمان هشدار دهید تا مراقب باشند کودک به هیچ عنوان سمت نهر نرود. بسیاری اوقات ، شخصی که آخرین بار کودک را دیده است می تواند بیشترین کمک را در جستجو کند.
سالانه هزاران کودک مفقود می شوند که حدود 10 درصد از آنها ربوده می شوند. طبق آمار ، 2700 نفر از این کودکان هر روز گم می شوند ، به همین دلیل استفاده از ردیاب کودک برای پیدا کردن بچه های مفقود شده بسیار مفید است ، به خصوص اگر پدر و مادری هستید که فرزندی با مشکلات برقراری ارتباط مانند اوتیسم دارید.
این دستگاه به اندازه کافی كوچك است و می تواند به صورت آویز به گردن کودک آویزان شود و یا مثل ساعت به دست کودکتان ببندید. این دستگاه می تواند هشدارهای هوشمندی را به صورت متون ، ایمیل و تماسهای تلفنی هنگام وقوع موارد غیرمعمول مانند بیرون آمدن کودک از خانه و یا منطقه ی ایمنی که برای او در نقشه درنظر گرفته شده است، ارسال كند.آپشن های مهمی مانند دکمه SOS نیز به منظور هشدار سریع و ارسال خطر به والدین از طرف کودک استفاده می شود.
این دستگاه با کمک فناوری GPS خود می تواند یک سطح دقت 50 پا را برای موقعیت جهانی فراهم کند ، که مکان کودک یا شخص ناپدید شده را کاهش می دهد.